مقدمه سوءظن نکردن

مدیر سایت گفت:

ضمن تشکر از نظرات شما،
در این رابطه باید گفت اعتماد به دیگران بدون امتحان نمودن آنان جایز نیست که این امر در هر دوره ای واجب و لازم است اما سؤظن و بدبینی به مؤمنان در هیچ دوره ای جایز نمی باشد بدین معنا که اگر دوستی را آزمودید و صدق نیت و درستی عملش بر شما آشکار شد در عین حال رفتار به ظاهر نادرستی از او صادر گردید باید رفتارش را حمل به صحت نموده و دلایلی موجه برایش بیاورید تا دچار سؤظن نشوید. تنها زمانی سؤظن به کسی رواست که فسق ، فجور و بدی نیت و عمل وی برای ما به مرحله قطع و یقین رسیده باشد ؛ چراکه انسان اجازه ندارد براساس حدس و گمان دیگری را متهم نماید. . پس سؤظن نکردن باید همراه با آزمودن دیگران و بررسی صدق یا کذب نیت آنها باشد که درغیراینصورت اعتماد ، بی جا و کاری احمقانه است.