معرفت یا دینداری
معرفت حاصل دینداری صحیح است.
کسی که تمام گفتار، افکار و رفتارش در چهارچوب دین و طبق نظر پروردگار باشد در سایه عمل به فرامین دینی، معرفت نیز نصیبش خواهد شد.
دینداری نه به زیادی نماز، ذکر و عبادت است بلکه دینداری اطاعت همه جانبه از دستورات قرآن و کلام اهلبیت علیهم السلام می‌باشد.
دیندار واقعی کسی است که در زمینه فردی، اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و… مطیع دستورات دین باشد. کسانی که از دینداری فقط به عبادت و ذکرش تکیه کرده‌اند اما نسبت به ترک حرام‌های الهی در تمام زمینه‌ها کوشا نیستند حقیقتا دیندار محسوب نمی‌شوند؛ چراکه خط مشی خوارج نیز اینگونه بود.
کسانی در لباس دین روبروی امام زمان شان ایستادند و حق را یاری نکردند، افرادی بودند که در حرام خواری و ارتکاب محرمات الهی بی‌باک و جسور بودند.
همان گونه که امام حسین علیه السلام هنگام رویارویی با سپاه دشمن فرمود: شکم هایتان از حرام پر شده و حرص و طمع شما را به سوی جنگ کشانده است.
پس اساس دینداری حلال خوری و ترک حرام هاست.
هر کس به این دو عمل نکند هر چند نماز و عباداتش زیاد باشد دیندار محسوب نمی‌شود.
احسنت، روشنگری در مفاهیم دستورات دین و دینداری کاری بس مهم و حیاتی است.دست تان پرتوان
ممنون از نظرات شما. موفق باشید.
احسنتم. کاملا به جا و درست اشاره کردید. به امید روزی که همگان دیندار حقیقی گردند.
از زحمات شما سپاسگزارم.
با تشکر از نظرات شما. موفق باشید.
بسیار عالی و جامع ، بی نهایت سپاس از این که اینقدر کامل و ساده بیان کردید ، احسنت فوق العاده بود
از لطف و توجه شما سپاسگزاریم. موفق باشید