ریا و ریاکار

ریا خصلتی ناپسند است و گاهی چنان پنهان و آرام در وجود آدم رخنه می‌کند که خود انسان هم نمی‌فهمد و چه بسا، سالها عمل ریایی انجام دهد و تصور کند که برای خدا عمل کرده است.

اخلاص و دوری از ریا و خودنمایی و تظاهر، گوهری است ارزنده و البته کمیاب که ارزش عمل ها بستگی به همین جوهر و گوهر دارد. خداوند مشتری کار خالص است و اعمال آمیخته به ریا نزد خداوند نه ارزشی دارد و نه پاداشی.

امام صادق علیه السلام: هر که در نهان کار نیک انجام دهد، برایش نهانى نوشته می‌شود و چون آن را به زبان آورد، آن عمل نهانى پاک می‌شود و عملى آشکار نوشته می‌گردد و اگر براى دومین بار به زبان آورد عمل آشکار هم پاک می‌شود و برایش عمل ریاکارانه می‌نویسند. (عده الداعی ح ۲۲۱)

امام علی علیه السلام می‌فرمایند: بدانید که کمترین درجه ریا نیز، شرک است.(نهج البلاغه، خ ۸۵، ص ۲۰۸)

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
فرشتگانِ نگهبان [اعمال] با خوشحالى عمل بنده را بالا می‌برند . . . حجابها را یکى پس از دیگرى طى می‌کنند، تا آن که در برابر خداى سبحان می‌ایستند و می‌گویند: عملى صالح و دعایى آورده‌اند. خداوند متعال می‌فرماید: شما نگهبانان عمل [ظاهرى] بنده من هستید و من ناظر درون اویم. او این عمل را براى من انجام نداده است؛ لعنت من بر او باد. (مستدرک الوسائل: ۱/۱۱۲/۱۲۱)

اشتراک گذاری مطلب:

email

Twitter

Linkedin