اعتراض به مقدرات خدا با بندگى سازگار نیست

توسط مدیر سایت · ۲۹ اسفند, ۱۴۰۰

حضرت صادق علیه السّلام فرمود: رضا به قضای خداوند آن است که انسان راضى باشد، خواه آن چیز مطلوب او باشد و یا نامطلوب، و رضا شعاعى است از نور معرفت و شخص راضى کسى است که از خواسته ها و تمایلات خود دست بردارد و در مقابل خواسته خدا اعمال نظر نکند و تسلیم خواسته خدا باشد، شخص راضى در حقیقت کسى است که خدا از او راضى باشد، و رضا اسمى است که جمیع مراتب عبودیت و بندگى در او جمع است، و معنى رضا شادی قلب به خواست خدا است.

از پدرم امام محمد باقر علیه السلام شنیدم که فرمود: تعلق و وابستگى به چیزى که موجود و حاضر است شرک مى باشد و دل بستن به آنچه که موجود نیست کفر مى باشد و این دو (یعنى تعلق به چیز موجود و مفقود) از روش و طریق رضا بیرون است و تعجب مى کنم از کسى که ادعاى بندگى مى کند، با این حال به مقدرات خدا نیز اعتراض مى کند. اشخاص راضى و بامعرفت، اهل اعتراض به کار خداوند حکیم نمی باشند.

امام رضا (ع) در خصوص اهمیت و نقش رضایتمندی فرموده اند:
«هر کس به مال اندک حلال راضی باشد، هزینه های زندگی وی کاهش می یابد، خانواده اش نعمت یابند، خداوند او را به درد و درمانِ دنیا بینا کند و او را سالم از دنیا به بهشت ببرد.» و نیز فرموده اند: «هر کس به رزق کم راضی و خشنود باشد، خداوند از عمل اندک او راضی خواهد شد.»

در این حدیث فوق، نکته هایی وجود دارد که به آنها اشاره می‌کنیم:
تلاش انسان، سر جای خود، راضی به قضا و قدر بودن هم سر جای خود. زندگی و اقتصاد هر کس در گرو تلاش و کوشش اوست. «لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏»؛ و اینکه براى انسان جز آنچه تلاش کرده [هیچ نصیب و بهره ‏اى‏] نیست.»
انسان چه برای زندگی دنیا و چه آخرت باید کار و تلاش و برنامه ریزی را سرلوحه کارهایش قرار دهد.
در حدیث فوق، امام رضا (ع) نمی‌گوید: شما تلاش نکنید تا دوباره ثروتمند شوید و …، بلکه این مطلب را میرساند که: از اینکه وضعتان به این حال و روز افتاده، زیاد ناراضی نباشید و نسبت به خدا ناسپاسی روا مدارید، شاید کم شدن روزی شما حکمتی دارد که شما نمی‌دانید.