احادیث قضا و قدر
امام رضا علیه السلام:
ثَمانیَهُ أشیاءَ لا تکونُ إلاّ بقَضاءِ اللّهِ و قَدَرِهِ; النَّومُ، و الیَقَظَهُ، و القُوَّهُ، و الضَّعفُ، و الصِّحَّهُ، و المَرضُ، و المَوتُ، و الحَیاهُ.
هشت چیز است که جز با قضا و قدر خداوند نیست؛ خواب، بیداری، توانایی، ناتوانی، تندرستی، بیماری، مرگ و زندگی.
(بحار الأنوار: ۵/۹۵/۱۷)
امام علی علیه السلام:
و قَد سُئِلَ عَنِ القَضاءِ وَ الْقَدَرِ ـ : لا تَقولوا : وَ کَلَهُمُ اللّه ُ اِلى اَنْفُسِهِمفَتُوَهِّنوهُ ، وَ لا تَقولوا : اَجبَرَهُم عَلَى المَعاصى فَـتُظَـلِّموهُ ولکِن قولوا : الخَیرُ بِتَوفیقِ اللّه ِوَ الشَّرُّ بِخِذلانِ اللّه ِ وَ کُلٌّ سابِقٌ فى عِلمِ اللّه.
وقتى که از حضرت على علیه السلام درباره قضا و قدر، پرسیدند، فرمودند: نگویید: خدا آنان(گناهکاران) را به خودشان وانهاده است، که [با این سخن] خدا را سبک می‌کنید، و نگویید: خدا آنان را بر انجام دادن گناهان، مجبور ساخته است؛ که [با این سخن] به خدا نسبت ظلم می‌دهید بلکه بگویید: خیر در سایه توفیق خدا و شر به خاطر یارى نشدن از جانب خداست و همه اینها از قبل در علم خداوند بوده است.
(الاحتجاج، ج، ص ۴۹۲، ح ۱۲۲)
امام علی علیه السلام:
أشَدُّ النّاسِ عَذابا یَومَ القیامهِ المُتَسخِّطُ لِقَضاءِ اللّه.
سخت ترین عذاب را در روزرستاخیز، آن کسى دارد که از قضاى الهى ناخشنود باشد.
(غرر الحکم : ۳۲۲۵)
رسول خدا صل الله علیه و آله:
یا عَلىُّ شَرُّ النّاسِ مَنِ اتَّهَمَ اللّه َ فى قَضائِهِ.
اى على، بدترین مردم کسانى هستند که خداوند را در قضا و قدرش (به بى عدالتى) متهم کنند.
(الفقیه، ج ۴، ص ۳۶۳، ح۳)
رسول خدا صلی الله علیه و آله:
لَیسَ الزُّهدُ فِی الدُّنیا تَحریمَ الحَلالِ، ولا إضاعَهَ المالِ ، ولکِنَّ الزُّهدَ فِی الدُّنیا الرِّضا بِالقَضاءِ ، وَالصَّبرُ عَلَى المَصائِبِ ، وَالیَأسُ عَنِ النّاسِ.
زهد به دنیا ، به حرام کردن حلال [بر خود] و یا ترک دارایى نیست؛ بلکه زهد به دنیا ، عبارت است از: راضى بودن به قضا[ى الهى] و صبر در مصائب، و چشم امید بر کَندن از مردم.
(مستدرک الوسائل : ج ۱۲ ص ۵۱ ح ۱۳۴۸۸)
پیامبر خدا صل الله و علیه و آله:
ثَلاثٌ یُدرِکُ بِهِنَّ العَبدُ رَغائِبَ الدُّنیا وَالآخِرَهِ: الصَّبرُ عَلَى البَلایا، وَالرِّضا بِالقَضاءِ، وَالدُّعاءُ فِی الرَّخاءِ.
سه چیز است که بنده به واسطه آنها به خواسته‌هاى دنیا و آخرت می‌رسد: صبر بر بلایا، راضى بودن به قضا[ى الهى]، و دعا در هنگام آسایش و رفاه.
(کنز العمّال: ج۱۵ ص۸۰۸ ح۴۳۲۱۱)
(الجامع الصغیر: ج۱ ص۵۳۸ ح۳۴۸۹)
پیامبر خدا صل الله و علیه و آله:
الشّابُّ المُؤمِنُ بِقَدَرِی الرّاضی بِکِتابِی ، القانِعُ بِرِزقِی ، التّارِکُ لِشَهوَتِهِ مِن أجلی هُوَ عِندی کَبَعضِ مَلائِکَتی.
جوانِ معتقد به قضا و قدرم ، خشنود از کتابم ، قناعت کننده به روزى ام ، و رهاکننده خواسته هاى نفس به خاطر من ، مانند یکى از فرشتگان من است.
(کنز العمّال: ج۱۵ ص۷۸۶ ح۴۳۱۰۷، راجع: ح ۱۲۴)
امام زین العابدین علیه السلام:
اَلرِّضا بمَکْرُوهِ الْقَضَاءِ، مِنْ أَعْلَی دَرَجاتِ الْیَقِینِ.
راضى بودن به قضاى ناخوشایند [خدا] از بالاترین درجات یقین است.
(التمحیص : ۶۰/۱۳۱)
رسول خدا صل الله علیه و آله:
قضا را برنمى گرداند، مگر دعا، و دین ندارد آن که پایبند پیمان نیست.
(الجعفریات، ص ۳۶)
احسنت بر شما بخاطر جمع آوری این همه احادیث ناب . خدا اجرتان بدهد
ممنون از توجه شما. موفق باشید
احسنت احسنت خداوند خیرتون بده